W połowie października władze Nowego Jorku ogłosiły nowy program walki ze szczurami. Burmistrz miasta Eric Adams walkę tę stawia na równi ze zwalczaniem przestępczości – szacuje się, że największy problem z obecnością szczurów w Stanach Zjednoczonych ma właśnie Nowy Jork na równi z Chicago i Los Angeles. W Nowym Jorku The Rat Action Plan jest kolejnym szeroko zakrojonym działaniem, poprzedni program zwany planem Billa de Blasio był realizowany od 2017 roku i miał zmniejszyć populację szczurów w niektórych dzielnicach miasta nawet o 70%.

Dlaczego szczury na dobre zadomowiły się Nowym Jorku i na ile dokuczliwe jest sąsiedztwo tych gryzoni? Jakie działania wymierzone w szczury mogą przynieść rezultaty, a które są przeciwskuteczne? W Atlasie Świata rozmawiam z Gabrielą Jarzębowska, badaczką zajmująca się antropozoologią.

Gabriela Jarzębowska, adiunktka na Wydziale Artes Liberales Uniwersytetu Warszawskiego, stypendystka Komisji Fulbrighta na Wesleyan University, Ziemianka, łodzianka. Autorka książki „Czystka gatunkowa. Tępienie szczurów jako praktyka kulturowa w Polsce powojennej” (IBL PAN, 2021). Zajmuje się krytycznymi studiami nad zwierzętami i humanistyką środowiskową. Bada retorykę konfliktów środowiskowych, sposoby reprezentacji zwierząt w kulturze i mediach oraz mechanizmy ich włączania w procesy modernizacji. W wolnych chwilach zajmuje się dzierganiem na drutach, urbexem i kaligrafią, a gdy ta wolna chwila trwa dłużej, uprawia turystykę jogową i odbywa samotne wędrówki po polskich górach. Praktykuje medytację zen w szkole Kwan Um, trenuje krav magę i lubi czochrać świnie.